We zijn weer thuis .........

Na een lange en vermoeiende reis, zijn we zondagavond 7-8 om 23.30 uur weer thuisgekomen.
Zaterdag 6-8 waren we 's morgens al vroeg op, want we hadden een drukke dag voor de boeg.
Na ontbijt en snel nog wat boodschappen te hebben gedaan in Bogota en onze koffers te hebben gepakt, stond 's morgens om 10.30 uur de familie weer bij de receptie van het Hotel.
We waren allemaal een beetje stil, want vandaag moesten we echt afscheid nemen van elkaar.
Alexandra en ik zijn tussendoor toch nog even naar het plaatselijke marktje gelopen, om voor Wendy en Karen nog even een klein cadeautje te kopen en Pascal had inmiddels voor Christian een smurfenpakket gehaald.
Voor de lunch is Pascal met de familie kip gaan eten, want dat was het favoriete eten van de familie.
Harry, Alexandra en ik hebben ondertussen de rommel opgeruimd, want we moesten om 13.00 uur onze kamers verlaten.
De resterende tijd hebben we met de andere adoptiefamilies en de biologische families die nog aanwezig waren doorgebracht in de lounge.
Harry heeft met Alexander, Wendy en Gladys een potje Yathzee gespeeld. Ze kenden dit spelletje niet, maar hadden er wel veel plezier in. De uitleg van Harry tussendoor was leuk te horen. Het ging van Spaans op Engels en alles wat er tussendoor kwam.
Sandra, Julieth en Karen moesten met de kleine Angie Luciana om 14.00 uur vertrekken en dat was voor ons allemaal zwaar. Met name met Sandra hadden we inmiddels een band gekregen. Wat een emotionele lading hing er, maar we hebben elkaar beloofd snel weer contact te zullen zoeken en Sandra wil niets liever dan een keer naar Olanda komen.
De klok tikte door en zo werd het snel 17.00 uur, het tijdstip waarop de bus zou vertrekken, om ons richting luchthaven te brengen.
Er waren nog 3 biologische families aanwezig en ook het afscheid van moeder Gladys, Alexander, Wendy en Christian viel ons zwaar. Voor Pascal natuurlijk een heel zwaar en emotioneel moment, maar hij heeft alweer plannen om over enige tijd weer eens naar Colombia te gaan.
Op de luchthaven in Bogota kregen we te maken met een strenge controle van douane en politie. Gelukkig kregen wij als gezin een aardige douane man, die Engels kon spreken en direct begreep dat het om een adoptiegezin ging. Uit voorzorg had Pascal via z'n contrasena een Colombiaans paspoort opgehaald. Dit keer werden een paar andere adoptiekinderen eruit gehaald.
Opnieuw natuurlijk weer de nodige spanning, want het paspoort van Michiel, één van de adoptiekinderen werd ditmaal ingenomen en hij moest mee voor verhoor. Gelukkig is dat ook weer goedgekomen, maar de controle in bij de douane en policia in Colombia was abnormaal streng.
Uiteindelijk konden we toch in het vliegtuig, voor de lange trip, met een overstap in Madrid. Wat een enorme luchthaven in Madrid en het was behoorlijk zoeken aan de vertrekhal voor de vlucht naar Amsterdam.
Opnieuw bij aankomst in Amsterdam was het afscheid nemen. Dit keer van alle adoptiefamilies, waarmee we de afgelopen weken een enorme band hebben opgebouwd en uiteindelijk veel lief en leed hebben gedeeld.
Het was weer even wennen in de auto op weg naar huis en de goed aangelegde wegen in ons Olanda, maar om 23.30 uur waren we weer thuis.
Het zal nog wel even blijven malen in ons hoofd en zijn nog lang niet uitgepraat over alles wat we hebben meegemaakt. Colombia heeft een geweldige indruk op ons gemaakt. Dat er in een land zoveel verschil is tussen arm en rijk, is onvoorstelbaar. Het wordt daar onderling wel geaccepteerd, maar wij blijven er moeite mee houden!
Dank aan iedereen die ons weblog zo trouw gevolgd hebben en we vinden het fijn dat jullie onze indrukken met ons wilden delen!
Wij houden er goede herinneringen aan over.

Groetjes Harry, Ria, Alexandra en Pascal.